...

Ég er á lífi... og spriklandi.... er í Ahmedabad í hamingjunni....
Í gær fór í ræktina, borgaði 350 rúpíur fyrir, sem er svona það sem ég eyði á einni viku í þorpinu... gekk inn í loftræsta stöðina eftir að hafa þrætt framhjá bárujárnskofunum á leiðinni og horft á íbúanna bursta tennurnar á götunni....
Svo fór ég í súpermarkaðinn... gekk framhjá gamalli konu sem snýtti sér (svona eins og fótboltakarlarnir gera) á handlegginn á mér... sem betur fer var hún ekki með kvef... á leiðinni heim kom síðan rikshaw á fljúgandi ferð á móti mér og út úr honum hoppaði maður sem síðan hoppaði inn í næsta rikshaw á eftir sem var líka á ferð....
Er skrítið að maður sé stundum svolítið ringlaður???

Lofa betra bloggi bráðum...

I´m alive... and kicking... in the happiness in Ahmedabad....
Yesterday I went to the gym, paid 350 Rupees, which is about the same amount I spend on one week in the village... walked in to the airconditioned gym, after walking past the people living in the tinsheds along the road, brushing their teeth...
Then later I went to the supermarked... walked past an old lady who cleaned her nose (like the football players do) on my arm... thank gosh she hadn´t a cold... on the way back there was a rikshaw, driving full speed, with a guy jumping out of it and into another rikshaw, also driving....
Is it weird that sometimes you get a little confused around here?

Promise a better blog soon....

Spóla